Kiedy powieść odznacza się dobrą strukturą? Wtedy kiedy wydarzenia są przedstawione czytelnikowi w sposób dla niego najbardziej interesujący.

Struktura umożliwia połączenie poszczególnych zdarzeń przedstawionych w powieści, w taki sposób, aby mogły być dobrze zrozumiane przez czytelników. Jest to najlepsze uporządkowane opowieści z punktu widzenia odbiorcy. To on jest tutaj najważniejszy.
Jeśli chcesz nawiązać więź z czytelnikiem właściwe zastosowanie struktury jest absolutnie konieczne.

Fabuła składa się z określonych elementów (bohater, cel, konfrontacja, nokaut), które pomagają dobrej historii stać się jeszcze lepszą.
Struktura mówi o czasie i miejscu, kiedy i gdzie te elementy powinny być zastosowane.

Kiedy czytasz książkę, która ci się nie podoba, prawdopodobnie pojawił się tam problem ze złą strukturą. Mimo, że książka może mieć świetnych bohaterów, żywe dialogi, intrygujące tło powieści, to historia nie rozwija się w najbardziej optymalnym kształcie.
Oczywiście, autor może protestować, że to jest waśnie jego styl i tylko on będzie decydował jak opowiedzieć historię – jest to przywilej autora. Ale jeśli mówimy o więzi z czytelnikami, musimy mówić o strukturze.

Najstarszą i jak dotąd najlepiej działającą, wciąż pozostaje struktura trzech aktów.
Od czasów Arystotelesa, który opisał elementy niezbędne do konstruowania dramatów nic się nie zmieniło. Dlaczego struktura trzech aktów działa? Prawdopodobnie dlatego, że odzwierciedla rytm naszego życia. W większości rzeczy, które robimy możemy odnaleźć trójstopniowe tempo. Właściwie każdy dzień przeżywamy według trzech aktów (wstajemy, pracujemy, odpoczywamy).
W powieści w akcie I poznajemy Bohatera oraz świat, w którym żyje. Dostajemy sporo informacji, które zachęcają nas do dalszego czytania. Następnie poznajemy problem i obserwujemy Bohatera, który przez większą część czasu będzie starał się znaleźć rozwiązanie (akt II). Książka musi się jednak kiedyś skończyć, dlatego problem zostanie w końcu rozwiązany (akt III).

Innym sposobem mówienia o trzech aktach jest po prostu nazwanie ich: początkiem, środkiem i zakończeniem powieści. Zawsze jednak powinny zawierać określone elementy i spełniać określone funkcje.

Akt I - początek powieści
Rozpoczęcie zawsze mówi nam o tym kto pojawi się w powieści. Musimy przedstawić głównego bohatera i powinniśmy zrobić to najszybciej jak to tylko możliwe. Ponadto zawsze pojawiają się następujące elementy:

• Pokazanie świata powieści – dowiadujemy się o czasie, miejscu i kontekście wydarzeń
• Pokazanie ogólnego klimatu powieści. Czy jest to komedia romantyczna czy dramat? Książka akcji czy rozterki duchowe bohatera?
• Pokazanie przeciwnika. Kto lub co chce powstrzymać Bohatera?

Początek powieści zawsze ma na celu:

• Złapanie czytelnika na haczyk
• Ustanowienie więzi pomiędzy czytelnikiem a bohaterem
• Zmuszenie czytelnika, aby przeszedł do aktu 2. Dlaczego czytelnik miałby kontynuować czytanie?

Akt II - środek powieści
Główną część książki zajmuje konfrontacja, seria walk pomiędzy głównym bohaterem a przeciwnikami. Tutaj jest miejsce na wprowadzanie dodatkowych wątków, pogłębianie znaczenia fabuły i pokazanie komplikacji powieści.
Różnorodność wątków miesza się ze sobą stwarzając poczucie nieuchronności rozwiązania i jednocześnie zaskakując czytelnika na różne sposoby.
Akt II ma na celu:

• Pogłębianie relacje pomiędzy bohaterami
• Utrzymywanie zainteresowania czytelników tym co się wydarzy
• Podnoszenie napięcia i stawianie coraz większych przeszkód na drodze bohatera, tak aby czytelnik martwił się o niego
• Przygotowania podłoża do rozegrania walki finałowej, w której nastąpi rozwiązanie konfliktu

Akt III- zakończenie
Ostatnia część powieści przyniesie nam rozwiązanie głównego konfliktu.
Akt III ma na celu:

• Pokazanie punktu kulminacyjnego, gdzie rozwiązuje się konflikt powieści
• Zakończenie wszystkich luźnych wątków. Musisz rozwiązać je w sposób, który byłby spójny z wątkiem głównym lub wrócić i zakończyć je wcześniej. Czytelnicy mają długą pamięć.
• Dać czytelnikowi wewnętrzną satysfakcję poczucie czegoś wykraczającego poza ramy książki. O czym mówi ta historia w głębszym sensie?

Struktura trzech aktów wywodzi się z dramatu i jest często wykorzystywana przez film. Tam przejście do aktu II występuje zazwyczaj w jednej czwartej części drogi, a scena kulminacyjna, przejście do aktu III w punkcie trzy czwarte. W powieści jednakże przejście do aktu III powinno znaleźć się wcześniej, bo inaczej książka wyda się nudna. Najczęściej pojawia się już w jednej piątej drogi, a nawet czasami jeszcze wcześniej. Również scena finałowa może być umiejscowiona bliżej końca.

U.G.